pragmatyka

pragmatyka {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ib, CMc. pragmatykayce, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'jedna z trzech gałęzi semiotyki, badająca stosunki między znakami językowymi a ich użytkownikami; obejmuje także takie aspekty języka, jak komunikowanie, rozumienie, motywacje psychologiczne i socjologiczne mówiących; obecnie wlicza się do{{/stl_7}}{{stl_7}} niej także problematykę dotyczącą zasad poprawnego użycia języka' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}praw. {{/stl_8}}{{stl_7}}'zbiór zasad, przepisów regulujących prawa i obowiązki zatrudnionych, zwłaszcza w urzędach państwowych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pragmatyka służbowa. Nakazy pragmatyki. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}filoz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'określenie rozmaitych poglądów, głoszących wyższość intelektualnego oddziaływania na rzeczywistość nad poznaniem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Elementy pragmatyki u sofistów, humanistów odrodzenia. <gr.> {{/stl_10}}